"I wyleję potem Ducha mego na wszelkie ciało, a synowie wasi i córki wasze prorokować będą, starcy wasi będą śnili, a młodzieńcy wasi będą mieli widzenia. Nawet na niewolników i niewolnice wyleję Ducha mego w owych dniach. I uczynię znaki na niebie i na ziemi." (Jl 3,1-3a; Dz 2,17-19a).

"Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: Abba, Ojcze! Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa." (Rz 8,14-17a).

"Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem [Bogu] na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła, wy, którzyście byli nie - ludem, teraz zaś jesteście ludem Bożym, którzyście nie dostąpili miłosierdzia, teraz zaś jako ci, którzy miłosierdzia doznali" (1 P 2,9-10).

To właśnie wypełniło się, gdy Jezus zesłał Swego Ducha najpierw na apostołów, potem na Kościół w Jerozolimie, Samarii i Efezie, a następnie na wszystkich ludzi i narody.

"Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego!" (J 20,22).

"Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić" (Dz 2,1-4).

Piotr i Paweł przybyli do Samarii, aby modlić się nad wierzącymi o dar Ducha Świętego. "Wtedy więc wkładali /Apostołowie/ na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego" (Dz 8,17).

Gdy Paweł przybył do Efezu, odnalazł wierzących, którzy nawet nie słyszeli o Duchu Świętym i pouczył ich o Nim. "A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali" (Dz 19,6).

Po nawróceniu Szawła Ananiasz przyszedł do jego domu, nałożył na niego swoje ręce i modlił się: "Szawle, bracie, Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym" (Dz 9,17).

"Kiedy Piotr jeszcze mówił, Duch Święty zstąpił na wszystkich, którzy słuchali nauki" (Dz 10,44).

Również dzisiaj zarówno pojedyncze osoby, jak i całe rodziny, społeczeństwa i narody muszą przyjąć dar Ducha Świętego. Jest On tchnieniem życia w każdym chrześcijaninie i uzdalnia do prowadzenia świętego, prawdziwego i autentycznego życia zgodnie z Bożą wolą, zachowując Jego prawa i przykazania. Duch Święty wyciska w sercu wierzącego skłonność do kochania Boga przez zachowywanie Jego przykazań.

"Dam im jedno serce i wniosę nowego ducha do ich wnętrza. Z ciała ich usunę serce kamienne, a dam im serce cielesne, aby postępowali zgodnie z moimi poleceniami, strzegli nakazów moich i wypełniali je. I tak będą oni moim ludem, a Ja będę ich Bogiem" (Ez 11,19-20). "Dam prawo moje w ich myśli, a na sercach ich wypiszę je, i będę im Bogiem, a oni będą Mi ludem" (Hbr 8,10).

Każdy chrześcijanin przez chrzest w Kościele, Ciele Chrystusa, otrzymuje dar Ducha Świętego. Ci, którzy są ochrzczeni, powinni postawić sobie następujące pytania, aby sprawdzić, czy żyją oni w Duchu Świętym, czy też nie.

a) Czy straciłeś obecność i doświadczenie Boga przez utratę Ducha na skutek grzechów ciężkich (Ps 51,13)?
b) Czy zasmuciłeś Ducha Świętego przez swoje zachowanie pozbawione miłości (Ef 4,30)?
c) Czy zgasiłeś Ducha Świętego przez brak modlitwy, nieprzyjmowanie sakramentów w Kościele (1 Tes 5,19)?
d) Czy na skutek twojej aroganckiej, samo usprawiedliwiającej się i pysznej postawy sprzeciwiałeś się Duchowi Świętemu przez niepoddawanie się Jego działaniom i zadaniom, które były ci objawiane przez Słowo Boże (Dz 7,51)?
e) Czy okłamujesz Ducha Świętego przez swoje przewrotne życie (Dz 5,3,9)?
f) Czy jesteś niesiony, kierowany pożądliwościami ciała i świata, czy też Ducha Świętego (Ga 5,16-17)?
g) Czy troszczysz się o sprawy ciała, czy zajmujesz się sprawami Ducha (Rz 8,5-6)?
h) Czy rozpocząłeś swoje życie w Duchu, a kończysz je teraz w ciele (Ga 3,3)?
 
 

Jeśli straciłeś lub zgasiłeś Ducha, sprzeciwiłeś się lub kłamałeś Duchowi, a teraz żyjesz w grzechu według ciała i świata, to jest to najwyższy czas, by powrócić do Pana Jezusa (Kościoła) przez dobrą spowiedź. Jezus przebaczy twoje grzechy i przyjmie cię z miłością w Swoje ramiona oraz napełni ponownie Duchem Świętym.

"Jezus odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem" (J 3,5-6). .

"Bo królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym" (Rz 14,17).

"Tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę" (J 6,37).

"Jeśli ktoś jest spragniony. niech przyjdzie do Mnie i pije!" (J 7,37).

"Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze - Ducha Prawdy" (J 14,16-17).

"Wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym" (Dz 1,5). "Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi" (Dz 1,8).
 

(W dniach nowenny lub triduum możesz spędzić więcej czasu na modlitwie, pragnąc i prosząc o Ducha Świętego oraz czytając fragmenty o Duchu Świętym z Biblii. Jeśli to możliwe, przeczytaj jakąś książkę o Duchu Świętym i dowiedz się więcej o Nim. Przed odbyciem dobrej spowiedzi spróbuj pojednać się ze wszystkimi i naprawić zerwane relacje. W tych dniach podejmij wysiłek codziennego uczestniczenia we mszy świętej i przyjmowania komunii św. Post i umartwienia podwoją skuteczność i zasługi twojej modlitwy. Jeśli to możliwe, przekaż część twoich dochodów dla biednych lub na dzieła ewangelizacji.)
 
 

Życie bez Ducha Świętego:
. Jest puste i próżne, w beznadziei i smutku.
. Jest zagmatwane i miotane pokusami.
. Jest słabe i cielesne, pełne grzesznych przywiązań.
. Jest złamane i zranione przez złość i brak przebaczenia.
. Jest przywiązane do dawnych pragnień i namiętności.
. Jest ciemne i ślepe, nieznające właściwej drogi.
. Jest pełne perwersji, rozwiązłości i rozpusty.
. Jest życiem złamanym przez bóle i choroby.
. Jest życiem, gdzie Bóg jest Istotą daleką.
. Jest życiem, gdzie Chrystus należy do przeszłości.
. Jest życiem, gdzie Ewangelia i Słowa Boże są ukryte.
. Jest życiem, gdzie prawa i przykazania są prostackie i bez znaczenia.
. Jest życiem, gdzie Kościół jest tylko świecką instytucją .
. Jest życiem, gdzie modlitwa i liturgia są martwe.
. Jest życiem, gdzie cnoty i świętość są głupstwem.
. Jest życiem, gdzie obowiązki i odpowiedzialność są uciążliwe.
. Jest życiem, gdzie posługi i misje są tylko zawodem.
 
 

Podczas gdy życie w Duchu Świętym:
. Ma sens i jest warte przeżycia.
. Jest wymagające i tętniące życiem.
. Jest życiem w Jezusie Chrystusie, Emmanuelu, Bogu z nami.
. Jest życiem w Królestwie Bożym.
. Jest życiem, w którym człowiek skierowany jest na Drogę, Prawdę i Życie.
. Jest życiem w pokoju, radości i pocieszeniu.
. Jest życiem mocy i łaski.
. Jest życiem świętości według Bożej woli.
. Jest życiem autentyczności i prawdziwości.
. Jest życiem w Kościele - Matce, która się troszczy.
. Jest życiem, gdzie władza i przykazania stają się łatwe.
. Jest życiem, gdzie brzemię staje się słodkie, a jarzmo lekkie.
. Jest życiem, gdzie modlitwa i sakramenty stają się częścią i treścią życia.
. Jest życiem, gdzie człowiek znajduje odpowiedź na wszystkie swoje problemy.
. Jest życiem, gdzie człowiek odnajduje uzdrawiający dotyk Boskiego Mistrza.
. Jest życiem, gdzie dusza płonie miłością do Boga i innych.
. Jest świadczeniem o Jezusie Chrystusie zawsze i wszędzie.
. Jest przynoszeniem spragnionym bliźnim Wody Żywej.
. Jest wypalaniem się dla Jezusa i Jego królestwa.
. Jest życiem, w którym znajduje się miejsce na ucznie wiecznej. AMEN.

(Autor : o. James Manjackal)